Terugvlucht en back in town!

Na een geweldige pampa tour en nog 1 nacht in La Paz hebben we ons onderworpen aan de terugvlucht. Toen we op het vliegveld aankwamen bleek dat we net genoeg bagage hadden (39,3 kilo) en daardoor niet hoeven bij te betalen, jippie! Scheelt toch snel weer 50-100 euro. Daarna kregen we meevaller 2 achter de douane. We hoefden geen boete te betalen voor ons illegale verblijf in Bolivia. We hadden uitgerekend dat we ongeveer 150 euro moesten betalen omdat we bijna 30 dagen te lang in Bolivia zijn geweest. Of het aan de glimlach van Alista lag of aan de onoplettendheid van de douane beambten is ons niet bekend 😉 In ieder geval een goed begin van de reis. De verdere reis ging erg voorspoedig en na 19 uur landen we op Schiphol waar we door ouders, broertjes en zusjes en aanhang werden opgewacht. Leuk om iedereen te zien op Schiphol en zonder jetlag rijden we na een lekker broodje filet americain terug naar Sappemeer. Bij Pieters ouders drinken we gezellig nog een biertje met wat vrienden en dan zit het avontuur er echt op!

Wat hebben we genoten van de afgelopen 4 maanden!! Heerlijk om de mogelijkheid te hebben (creëren) om je 4 maanden in een andere cultuur te storten. Naast dat het heel gaaf en mooi was hebben we ook een goed begin van de stichting kunnen realiseren. We hebben een serieuze samenwerkingspartner, we hebben een locatie en een actief en enthousiast netwerk voor Casa de la Alegría kunnen opzetten. Met alle info die we nu hebben gaan we als bestuur aan de slag om een plan van aanpak te maken, waarmee Laurie aan de slag kan. We zullen zeker veel dingen uit Bolivia gaan missen, het altijd mooie weer, het goedkope leven, de goede restaurants en natuurlijk ook de kleine dagelijkse dingetjes. Daarentegen zijn we wel heel blij dat we nu weer familie/ vrienden om ons heen hebben waar we mee kunnen afspreken en lol mee kunnen maken!

Mocht je de mogelijkheid hebben om eens voor langere tijd naar het buitenland, zeggen wij DOEN! Al was het alleen maar om Nederland en haar cultuur weer te gaan waarderen. Wij hebben hebben jullie support van de afgelopen maanden erg gewaardeerd en kijken mede daarom terug op een onvergetelijke tijd! Bedankt!

Liefs Pieter en Alista

La Paz, Rurrenabaque en de pampas tour

Vorige week dinsdag zijn we vertrokken naar La Paz. Na een vlucht van een half uur kwamen we aan op het hoogst gelegen vliegveld ter wereld: 4200 meter boven zeeniveau. Gelukkig ligt de stad zelf iets lager, maar met 3700 meter is La Paz de hoogste ‘hoofdstad’ van de wereld. Even wennen dus, maar omdat we in Cochabamba ook al op 2500 meter hoogte zaten, valt het redelijk mee. Alleen het lopen in de stad gaat echt lastig, omdat je na 100 meter al buiten adem bent. Maar we weten inmiddels dat je gewoon rustig aan moet doen en dat dan alle duizelingen etcetera vanzelf weer weggaan. We lopen dus wat door de stad en besluiten om woensdag een toeristenbus door de stad te nemen. Goed idee, want met die enorme hoogteverschillen kun je hier niet heel goed wandelen. We reden dus lekker rond in zo’n verschrikkelijke rode dubbeldekker ubertoeristische bus! Uitkijken voor je hoofd onderweg omdat alle elektriciteitskabels zo laag hangen, maar wel prachtige uitzichten. Hoewel wij La Paz niet echt een  mooie stad vinden, zijn er wel een aantal mooie bezienswaardigheden, maar de mooiste is toch wel de ligging van de stad. Door de enorme hoogteverschillen is het een bizarre stad, die je – als je hoog genoeg bent – helemaal kunt overzien (zie foto).

Maar, toegegeven, na twee dagen waren we blij dat we konden vertrekken richting Rurrenabaque en La Paz konden verlaten. Vooral Alista vond het erg spannend om in het kleine vliegtuigje (19 personen) naar Rurre te vertrekken. Het was niet mogelijk om in het vliegtuigje te staan en doordat het zo klein is voel je ook meer de turbulentie. Maar de heenreis viel erg mee. Na 35 minuten vliegen landden we in Rurrenabaque. Een totaal andere wereld!!! Heel bijzonder. Groen, warm, het deed eigenlijk heel erg Braziliaans aan. Na een ritje van tien minuten met de bus kwamen we in het stadje aan. Gekleurde huisjes, heel veel toeristen en direct aan de rivier gelegen. We hadden voor de eerste nacht al een hostel geboekt en hebben ’s middags gelijk gebruik gemaakt van de hangmatten in de tuin. Biertje erbij, wat wil je nog meer! De volgende dag vroeg vertrokken richting reisbureau. Vanuit daar vertrokken we samen met 6 anderen en onze gids voor drie dagen richting pampas. Lekker bootje varen, de natuur en dieren bekijken. Eerst moesten we echter drie uren hobbelen in een jeep. Na drie uur rijden kwamen we bij onze boot aan en gingen we de rivier op. Verbazingwekkend! Na 5 minuten hadden we al wel 20 aligators gezien. Daarnaast zagen we veel schildpadden, vogels, apen en ook zoetwaterdolfijnen. Na ongeveer 3,5 uur varen kwamen we aan in onze lodge. Een basic kamp met slaapzalen waar verschillende groepen sliepen. Wij sliepen met onze groep op 1 kamer. Nadat we lekker iets hadden gedronken gingen we richting een cafeetje waar meerdere groepen met hun gidsen komen. Hier bekeken we de zonsondergang. Vervolgens in het donker terug richting ons kamp. Best een beetje eng, met alleen de sterren en de maan als licht en met al die vleermuizen en aligators om je heen. In het kamp heerlijk gegeten en daarna niet al te laat richting bed.

De volgende dag om 8.30 vertrokken om anacondas te zoeken. Dit zijn wurgslangen die in het water en in het hoge gras rondom het water leven. Eerst moesten we zo’n twee uur lopen. Laarzen aan en gewoon door banjeren. Geen pad, maar echt recht door de jungle. Heel gaaf! Bij het meer aangekomen, moesten we wel even wennen. Het was allemaal iets anders dan we hadden verwacht. We moesten het water in, wat betekent dat je op een kleine afstand van alle aligators bent en door het hoge gras (dat in het water staat) zoeken naar anaconda’s. De slang rust namelijk in het gras hier nadat hij een prooi heeft gevangen in het water. Laarzen vol modder en water lekker banjeren door het hoge gras! Heel spannend om te weten dat je op en naast vele slangen loopt, maar het is zo moeilijk om er echt een te vinden. Maar uiteindelijk vonden we er twee. Gaaf om te zien! Gelukkig werden de beesten vrij snel weer vrij gelaten. Toen weer een heel eind terug gelopen en rond lunchtijd kwamen we weer terug in het kamp.

Na een lekkere lunch en siesta gingen we ’s middags op piranha’s vissen. Gewoon een visdraad met een haak en een stukje vlees eraan en vissen maar. Zodra de haak in het water terecht kwam werd er vaak al gebeten, maar helaas waren we meestal ons aas gewoon kwijt. Toch hebben we met z’n allen negen vissen gevangen, waaronder twee van Alista! Erg leuk om te doen, maar toch ook wel zielig om de beestjes dood te maken…. We gingen ze namelijk opeten ’s avonds! Helaas zat er weinig vlees aan de visjes, maar ze waren wel erg lekker!

Na onze tocht nog wat gedronken met de andere groepen van onze tour operator en nog wat volleybal gespeeld. Vervolgens naar huis gegaan om te eten. ’s Avonds met een stuk of tien mensen gekaart en muziek gemaakt. Erg gezellig. Op de enge beesten na dan… want zodra het donker wordt en de lichten aan gaan wordt het een paradijs voor enge, griezelige, grote insecten. Alista’s favoriet. Maar met een lange broek en shirt ging het prima. Rond tien uur ons bed ingedoken om vervolgens de volgende ochtend om zes uur te vertrekken om de zonsopgang te bekijken en om vogels te spotten. Wat een geluiden ’s ochtends. We hadden de motor van de boot uit, dus het enige wat we hoorden waren alle dieren en dat waren er erg veel! Rond 8.00 uur waren we terug en gingen we lekker ontbijten. Vervolgens aapjes gespot in de bomen rondom ons kamp en ook hebben we een toekan gezien!

Helaas zat daarna het grote avontuur er al weer op en was het tijd om terug te gaan naar Rurrenabaque. Daar kwamen we rond een uur of vier weer aan. Nog even lekker in de hangmat gelegen, biertje gedronken, gekletst en wat gegeten. Vervolgens redelijk vroeg op bed gegaan. Van dat warme weer wordt je ontzettend moe. En toen vanochtend weer richting La Paz gegaan, waar we nu in onze hotelkamer zitten. Het is nu 22.50 uur en we gaan lekker slapen. Morgen gaan we terug naar Nederland. Wel gek en een beetje spannend, maar vooral heel leuk! We hebben heel veel zin om weer terug te gaan, maar kijken wel met heel veel plezier terug naar de afgelopen vier maanden!

Tot snel allemaal in Nederland en mis de foto’s niet onderaan dit berichtje!!!

Liefs, Pieter en Alista

Salar de Uyuni

Afgelopen maandag zouden we onze voorbereidingen treffen voor onze reis van dinsdag naar de Salar de Uyuni, een ontzettend grote zoutvlakte van 12.000 km2. We moesten tickets voor de treinreis kopen en een hotel boeken. Helaas ging dit iets anders dan gepland, omdat Alista ineens ziek werd. Naar het treinstation om tickets te kopen ging dus niet. Dan maar hopen dat er de volgende dag nog plek is….

Dinsdagochtend is Alista gelukkig weer beter en vertrekken we om 07.15 uur richting busstation. Eerst kijken we of er tickets voor de bus zijn. Deze zijn er gelukkig. Vervolgens vertrekken we naar het treinstation. Hier moeten we even wachten, totdat een vaag bus/trein achtig iets vertrokken is. Om 08.00 uur worden we geholpen, maar de man moet ons helaas teleurstellen, de trein is vol. O nee, denken we. Maar we hebben de tour al geboekt. Hij zegt iets over een coche en vraagt of dat voor ons ook oke is. Het woord coche wordt normaal gebruikt voor auto. Dus Alista vraagt nog: “bedoelt u een bus?” En inderdaad dat was het geval. Nou gaan we liever met de trein dan met de bus, omdat hier nogal wat ongelukken gebeuren met bussen, maar vooruit. We hebben de tour in de Salar al geboekt voor de volgende dag en we willen nu toch ook wel weg, nu we alle spullen al hebben gepakt. Dus we stemmen in en kopen de tickets. Vervolgens vertrekken we om 10.00 uur met de bus richting Oruro. Om 14.15 uur komen we daaraan. En we moeten vaststellen dat het geen slechte busreis was. Gewoon een touringcar, eigenlijk hetzelfde als wat we ook in Nederland hebben, en we kunnen je vertellen dat dat voor hier een enorme luxe is!!!! Vervolgens op zoek naar onze bus die ons naar Uyuni zou brengen. De plek vanuit waar de tours door de Salar de Uyuni vertrekken. Maar na een halfuurtje zoeken nog steeds niets gevonden. Niemand kent de organisatie waarmee wij zouden moeten gaan…. Dus wij eens even nadenken. We hebben het ticket gekocht van dezelfde maatschappij als de maatschappij van de treinen. Laten we dus naar het treinstation gaan en kijken of er vandaar ook bussen van deze maatschappij gaan. Een vriendelijke taxichauffeur neemt ons mee naar het treinstation en loopt even mee naar binnen om na te vragen. Wat blijkt…. We hebben gewoon treinkaartjes!! En gelukkig zijn we nog op tijd voor de trein, die om 15.30 uur vertrekt. Waarschijnlijk ben ik (Alista) in de war geraakt doordat de man op het station in cochabamba ‘coche’ zei en zei dat er geen plek meer was. Vervolgens beantwoorde hij mijn vraag of het een bus was met ‘ja’. Dat is natuurlijk niet zo handig, maar dat doen ze hier wel vaker, gewoon maar iets zeggen. Haha. De man bedoelde waarschijnlijk dat er in de ene ‘coche’ (ook wel wagon) geen plek meer was, maar in de andere wel. Nou ja, een heel avontuur rijker en ook nog met de trein, wat veel comfortabeler is dan de bus! Wij blij!!! Nog even wat eten kopen en dan gaan we op weg! We hebben prima plekken en voldoende beenruimte. Eigenlijk vinden we het wel heel gezellig zo in de trein, door het mooie Bolivia. Onderweg zien we prachtige uitgestrekte vergezichten met op de achtergrond prachtige bergen, ook zien we meren met flamingo’s. Echt gaaf! Naast onze wagon bevindt zich de restauratie. Zo leuk om in zo’n knus treintje, die heerlijk heen en weer schommelt, wat te eten! Biertje erbij en het feest is compleet.

Om 18.30 wordt het donker. Helaas kunnen we niet meer van het mooie uitzicht genieten. We luisteren lekker een muziekje en lezen wat, de films in de trein zijn namelijk vreselijk!! Haha. Om 22.20 uur komen we aan in Uyuni. KOUD!!!!! BRRRRRRR…. Dit stadje ligt op 4200 meter hoogte en het is midden in de winter nu. Mutsen op, handschoenen aan en op naar ons hotel! Gelukkig ligt dat op nog geen 100 meter lopen van het station. Het is wel even wennen….. iets anders dan de heerlijke comfortabele hotels in Nederland, maar we hebben een bed en heel veel dekens! We zoeken nog even een internetcafé op waar we onze vouchers voor de tour van de volgende dag uit kunnen printen en vervolgens duiken we lekker ons bed in. ’s Nachts is het koud! Ook met vier wollen dekens, elkaar en dikke sokken en truien… is het niet heel warm! Haha. Ondanks dat we vaak wakker zijn, slapen we gelukkig toch nog redelijk goed en om 07.30 gaat de wekker. Een warme douche lijkt ons wel lekker, maar om nou met nat haar daarna naar buiten te gaan niet. We kleden ons dus gewoon lekker warm aan en pakken onze spullen. We zoeken een plekje om te ontbijten en hier ontmoeten we mensen waarbij we gisteren in de trein zaten. Gezellig! We kletsen wat bij en wisselen ervaringen uit over Bolivia. Conclusie: een prachtig land, waar we ons eigenlijk nooit onveilig voelen!

Om 10.00 uur begint onze tour. Met zeven mensen en een gids vertrekken we in een 4×4 richting Salar. Gelukkig zijn we met leuke mensen. Een broer en zus uit Duitsland, een Amerikaan die ook Duits spreekt en binnenkort voor een jaar naar Duitsland vertrekt, een Ier en een Italiaan. Ook fijn, we spreken eigenlijk allemaal redelijk goed spaans. Dat maakt het voor de gids een stuk makkelijker en niet alles hoeft de hele tijd vertaald te worden door iemand anders. De dag is prachtig. Eigenlijk willen we er niet te veel woorden aan vuil maken, maar moeten jullie gewoon de foto’s hieronder bekijken! We bezoeken rond lunchtijd een ‘eiland’ midden in de enorm witte zoutvlakte. Hier staan enorme cactussen. De gids bereid hier het eten, wat echt goed is! En met de zoutvlakte, blauwe lucht en prachtige bergen op de achtergrond, eten we buiten in het zonnetje! Hier is het ineens een stuk warmer! We hebben vervolgens tijd om het eiland te verkennen en om prachtige foto’s te maken in de salar. Omdat je geen horizon hebt, kun je super grappige foto’s maken hier. En zoals jullie hieronder kunnen zien, hebben we dat ook gedaan!

Om een uur of vier/half vijf gaan we weer richting Uyuni. Het wordt dan ook alweer een stuk kouder! We bezoeken nog een hotel dat compleet van zout is gemaakt. Ook de hele inrichting is van zout. Gewoonte hier is om de muur te likken! Haha, een beetje een vies idee, maar we bedenken ons maar dat in deze vrieskou geen rare bacteriën overleven, en ook wij geloven eraan. Conclusie: zout!!! Maar goed, dat wisten we natuurlijk al. Om 18.15 uur komen we weer in Uyuni aan. Wat een geweldige dag was dit! We wisselen namen uit met de anderen van de groep zodat we elkaar op facebook kunnen vinden! Vervolgens moeten we tot 0.00 uur wachten op onze nachttrein terug naar Oruro. Helaas wordt dit een iets minder succes, doordat er geen verwarming is in de trein. IJskoud, maar heel tevreden over de prachtige dingen die we hebben gezien komen we de volgende dag aan in Oruro. Dan nog een bus vinden die ons naar Cocha brengt… om 13.30 uur komen we redelijk gesloopt aan in Cochabamba! Maar wat een geweldige reis was dit! We willen jullie natuurlijk ook laten meegenieten, dus hieronder de foto’s!

Liefs, Pieter en Alista

Afscheid Atiy

Wat is er weer veel gebeurd in korte tijd. De afgelopen week hebben we hard gewerkt aan de eerste versie van het verslag van ons onderzoek voor het bestuur van Casa de la Alegria. Op basis van dit stuk gaan we straks een plan van aanpak maken. Gelukkig waren de bestuursleden erg tevreden over wat we hier hebben gedaan en over het verslag. We moeten nu nog enkele vragen van hen beantwoorden en ons verslag definitief maken, dat gaan we de komende dagen doen, nu we nog in Cochabamba zijn. Want dat is niet heel lang meer. Volgende week dinsdag vertrekken we richting La Paz. Na twee dagen gaan we dan door naar Rurrenabaque in het subtropisch regenwoud. Hier gaan we een drie-daagse tour maken door de jungle, waar we krokodillen, apen, allerlei tropische vogels en zoetwaterdolfijnen gaan zien als het goed is! Super gaaf dus!

Maarrr… dat we hier niet meer zo lang zijn betekent ook dat we afscheid hebben moeten nemen van Atiy. Dat was wel even heel raar. Vooral omdat je wel afscheid neemt, maar eigenlijk net een begin met iets hebt gemaakt, namelijk onze stichting hier vorm geven. Ook al snappen de kinderen nu nog weinig van wat we straks gaan doen, we gaan wel met de kinderen werken die we nu ook veel zagen. Dus het is niet helemaal een echt afscheid, al kregen we dat wel. We hebben dit samen “gevierd” met het afscheid van Anna (die voor zes weken naar Nederland gaat) en met de verjaardagen van de kinderen. Die worden 1 keer in het half jaar gevierd. Het was heel leuk, we kregen van alle kinderen een mooie tekening en wij hadden een taart laten maken met daarop een foto van alle kinderen en de twee juffen van de huiswerkklas, die erg in de smaak viel! Dat is natuurlijk iets wat de kinderen hier nooit krijgen. Om het helemaal slecht te maken ook nog lekkere cola erbij, en iedereen blij. Verder hadden de kinderen poppenkast en een dansje voorbereid! Erg leuk! En natuurlijk werden we toegezongen!

Afgelopen week hebben we ook besloten om een van de gezinnen die hier leven te sponsoren. Waarschijnlijk hebben we eerder al wel wat laten vallen over het oudste meisje van het gezin, Sonia. Zij is niet heel lang geleden sexueel misbruikt door de vriend van haar moeder (die gelukkig inmiddels niet meer in beeld is). 11 jaar, SOA, een moeder die niet goed voor je zorgt……HEFTIG!!!! We hebben besloten om haar schoolgeld en geld voor de comedor (eten) te betalen en ook dat van haar broertjes en zusje. In totaal bestaat het gezin uit moeder, twee zoontjes en twee dochtertjes. Twee van hen gaan naar school (Sonia en Adan), de andere twee nog niet. Helaas verwachten ze dan ook gelijk dat we van allerlei andere dingen gaan geven… Het idee bestaat hier dat alle blanke milionair zijn… maar dat kan natuurlijk niet. En belangrijker nog… dat wil je ook niet! Je wilt mensen hier niet afhankelijk maken van hulp, je wilt ze juist helpen zelf een toekomst op te bouwen en ze laten zien dat ze zelf invloed hebben op hun toekomst, ook al zijn ze in een arm gezin geboren. Gezegd  dat we via Anna hun schoolgeld gaan sponsoren en dat we ze daarnaast regelmatig een kaartje en dergelijke sturen. Verder proberen we de laatste week dat we hier zijn nog psychologische hulp voor Sonia en haar moeder te regelen. Dat is allemaal een beetje lastig hier en gaat niet zo snel en makkelijk als we hoopten.

Maar goed, dankzij Atiy en ons werk straks hebben deze kinderen wel een betere toekomst dan dat ze anders zouden hebben gehad. Ze kunnen nu in ieder geval naar school en krijgen hulp bij hun huiswerk. Wij hopen met Casa de la Alegria straks nog meer voor deze kinderen te kunnen betekenen. De kinderen zijn in ieder geval erg enthousiast als we het over theater en muziekworkshops hebben, die we straks willen gaan geven. Dat maakt ons blij!

Verder deze week nog allerlei gesprekken gevoerd voor onze stichting en om contacten te leggen waar Laurie straks verder mee aan de slag kan gaan. Zo hebben we een goed gesprek gehad met de directrice van de school die straks ook haar expertise als pedagoge in wil zetten om onze stichting verder vorm te geven. Ook is ze zeker bereid om als school samen met ons te werken. Verder hebben we een Nederlandse pater bezocht, die hier al 20 jaar woont. Hij runt twee jongenstehuizen hier in de stad en is ook bereid Laurie straks te helpen als ze hier is. Hij heeft ook weer contacten met een vrouw die theaterlessen geeft, ook als therapie, aan deze jongens. Zo bouwen we hier een heel netwerk op, wat naast heel leuk, heel nuttig is!

Verder hebben we deze week in de avonden niet veel meer gedaan. We waren druk met van alles regelen en hebben salsa en wally dus even overgeslagen. Wel hebben we nog een djembé les gevolgd en hebben we morgen weer een nieuwe les! Erg leuk om te doen… maar wel behoorlijk pijnlijk! Haha.

Morgen zijn we nog in Cochabamba en dan gaan we dinsdag richting Uyuni, een reis van ruim 10 uur, in bus en trein. Woensdag zullen we dan een tour over de salar gaan maken! Erg veel zin in. De Salar de Uyuni is een enorme zoutvlakte in Bolivia. Je kunt hier ook een drie-daagse tour maken en ook nog hele mooie gekleurde meren en flamingo’s zien, maar op dit moment kun je bij een van de meren niet komen, waardoor ook een tourdag afvalt…. We hebben toen besloten gewoon lekker 1 dag te gaan. Lekker foto’s maken en niet ’s nachts temperaturen van 15 graden onder nul!!!!

Donderdag komen we dan weer terug in Cocha en hebben dan nog een aantal dagen om de laatste dingen hier te regelen. Volgende week dinsdag 30 augustus vertrekken we dan dus richting La Paz en Rurrenabaque.

Kortom de tijd gaat hier wederom snel! We genieten nu nog even van het lekkere weer hier en vooral van alles wat hier zo goedkoop is! Tot onze volgende update, waarschijnlijk met mooie foto’s vanuit de Salar!!!

Liefs, Pieter en Alista

 

Druk, maar aan het genieten!

Onze laatste maand in Cochabamba is ingegaan en daar zijn we flink van aan het genieten. Zodra we tijd hebben pakken we een terrasje en genieten we hier van het altijd heerlijke weer (sorry voor alle mensen die in NL verblijven). Verder volgen we nu salsalessen en hebben we vandaag onze eerste djembé-les gehad. Heel leuk allemaal en we vervelen ons dus nog helemaal niet hier!

Afgelopen weekend zijn we een weekend weg geweest naar Sucre. Omdat het onafhankelijkheidsdag was afgelopen zaterdag kwam de president daar ook en was er een optocht. Het leek ons heel erg leuk, maar het was uiteindelijk wel heel erg militair en de optocht was redelijk intimiderend. Verder was Sucre wel een heel leuk stadje en zaten we in een heerlijk hotel waar we een mooie patio hadden en Nederlandse tijdschriften die anderen hadden achtergelaten! Heerlijk gerelaxt dus en zelfs kroketten gegeten bij een restaurantje met Nederlandse eigenaren!

In de tussentijd is Lotte (Nederlandse vrijwilliger bij Atiy die een paar weken geleden is vertrokken) ook langs geweest samen met haar ouders en broertje nadat ze door Peru, Chili en Bolivia hadden gereisd. Super gezellig. We zijn lekker uit eten geweest en hebben ook nog eens meerdere zakken drop en stroopwafels gekregen! Helemaal blij! Bij Atiy kregen ze een warm welkom en tegelijk afscheid van de kinderen van de huiswerkklas. Ook op school waren de kinderen helemaal door het dolle heen toen Lotte langskwam. Aangezien ze hier les heeft gegeven, zijn de kinderen helemaal dol op haar. Heel leuk om te zien!

Ook voor ons onderzoek zijn de laatste weken aangebroken en dit betekent nog even snel met die en die praten, daar nog even een stichting bezoeken, ons verslag schrijven, overleggen met de bestuursleden in Nederland etc. Druk druk druk! Maar niet vervelend! Juist erg leuk allemaal! Misschien ook een goed moment om jullie thuis, die ons op vele manieren steunen, op de hoogte te brengen van al onze vorderingen hier met ons haalbaarheidsonderzoek:

• De bedoeling is om te gaan samenwerken met Atiy omdat we denken een goede aanvulling op elkaar te zijn. We mogen gebruik gaan maken van de lokalen van Atiy die nu in aanbouw zijn. Het idee is om hier rond januari/februari te gaan beginnen met workshops. We denken dat dit een goede start is omdat er nog helemaal niets gedaan wordt in de wijk aan workshops en aan het zelfredzaam worden van de kinderen. Omdat we gebruik kunnen maken van het netwerk van Atiy betekent dit onder andere dat we de kinderen makkelijker kunnen benaderen en dat we goed zicht hebben op waar hulp het hardste nodig is.
• We hebben contacten gelegd met verschillende mensen en organisaties die incidentele of mogelijk ook langere samenwerking in de toekomst met Casa de la Alegria zien zitten. Bij deze contacten zit onder andere een kindertehuis. Mochten wij kinderen tegen komen die op straat leven en/of verslaafd zijn aan lijm, dan willen we dit soort contacten hebben, om die kinderen in contact te kunnen brengen met deze opvangtehuizen.
• We hebben de afgelopen maanden een goed idee gekregen waar het in de wijk waarin we gaan opereren aan ontbreekt en hoe wij een aanvulling kunnen zijn. De komende maand gaan we hiermee verder aan de slag en in Nederland zullen we samen met de andere bestuursleden op basis van onze resultaten een plan van aanpak gaan schrijven.
• Samen met het bestuur en Anna – de coördinator van Atiy in Cochabamba – gaan we in Nederland gesprekken voeren over onze samenwerking!

We zijn zelf erg tevreden over de resultaten en vooral over de samenwerking met Atiy! Dit betekent dat we een geweldige plek hebben om straks van start te kunnen gaan met Casa de la Alegria. Een plek waar onze hulp echt nodig is en van betekenis is. Vervolgens kunnen we vanuit hier verder kijken hoe de stichting zich gaat ontwikkelen! Spannend allemaal! Wij hebben er in ieder geval het volste vertrouwen in!

Liefs, Pieter en Alista

Ps. In de tussentijd zijn we ook nog druk op zoek naar werk en een huurhuis in Groningen. Mocht je iets weten, laat het ons dan weten!

Wat gaat de tijd hier toch snel!

Het lijkt hier wel als of er minder uren in een dag zitten dan in Nederland. De weken vliegen voorbij hier en over minder dan vier weken vertrekken we al uit Cochabamba om nog een dikke 2 weken te gaan rondreizen. Tussendoor gaan we nog een weekendje weg naar Sucre en zo blijven er nog maar weinig dagen over voor het vrijwilligerswerk en ons onderzoek. Dat betekent nog even hard aan de slag de komende weken! Verder genieten we volop hier van het mooie weer, de mensen en het werk wat we kunnen doen voor de mensen in Cochabamba.

Vorige was een drukke week. Het was namelijk de week van de uitvoering van Blancanieves (ofwel sneeuwwitje). Na drie weken vakantie van de kinderen hebben we afgelopen maandag voor het eerst weer kunnen oefenen met de kinderen. Hier bleek al dat er niet al te veel was blijven hangen, haha! Gelukkig hebben ze op dinsdag nog zelf met hun docenten geoefend en hebben we donderdag vlak voor de uitvoering een generale repetitie gehouden met alle kleren en attributen. De kinderen waren erg zenuwachtig voor de uitvoering, maar die ging geweldig. Leuk om te zien dat alles wat we met hen hadden geoefend ook daadwerkelijk werd uitgevoerd. Het heeft de afgelopen tijd  wat energie gekost, maar het resultaat was super. De kinderen vonden het ook helemaal leuk. Na die tijd hadden we cola en cake voor de kinderen en de ouders. Een succes!

Daarnaast hebben we ervoor gezorgd dat er de afgelopen week sexuele voorlichting werd gegeven op school. Een zeer onderbelicht thema hier in Bolivia en ook wij merkten weer dat er nog een groot taboe rust op het thema sexualiteit. Dinsdag en woensdag kwamen drie vrijwilligers van stichting IDH naar school om de jongeren te vertellen over veranderingen van het lichaam, verliefd worden, seks en over soa’s en HIV. Wat heel gaaf aan deze voorlichting was, was dat zij er heel open over spraken en dat geen één onderwerp taboe was. De kinderen werden echt betrokken bij de les en hoefden dus niet alleen maar te luisteren. Een erg goede methode om iedereen bij de les te houden en ook heel wat anders dan de kinderen hier gewend zijn. De mensen van IDH benadrukten heel sterk dat seks iets moois is en dat het heel duidelijk van twee kanten moet komen en dat je er zowel fysiek als mentaal klaar voor moet zijn. Erg belangrijk in een land als Bolivia, waar vrouwen toch nog vaak denken dat ze seks moeten hebben ipv mogen hebben met hun vriend of man. Voor de kinderen hebben Anton en Tineke en wij zelf nog een folder gekocht met allerlei informatie over sexualiteit om na te lezen.

Mijn moeder (Alista) was ook nog jarig vorige week dinsdag. Ze werd 50! Dat is natuurlijk wel erg raar dat je er dan niet bij bent. We vonden het erg jammer en helemaal als je dan hoort dat iedereen er is, dat het zo ontzettend leuk is, is het wel shit dat je aan de andere kant van de wereld zit! Maar we zijn blij dat ze zo’n leuke dag heeft gehad en zo’n leuk feest! Wij hebben veel plezier gehad bij het maken van het filmpje voor haar! En we hebben hier natuurlijk op haar verjaardag een wijntje op haar gedronken!!! Proost mams!

Verder was er vorige week het afscheid van Anton en Tineke. Vrijdag waren zij voor het laatst bij Atiy. En zoals altijd als er vrijwilligers weggaan hadden de kinderen weer een dansje ingestudeerd. Erg leuk! Ook kregen Anton en Tineke van alle kinderen van de huiswerkklas een zelfgemaakte afscheidskaart. Erg leuk, maar ook altijd wel weer een beetje verdrietig. Helemaal van de kinderen waarvan je weet dat ze het niet al te gemakkelijk hebben, is het natuurlijk lastig. Maar al met al was het een leuke dag, met op het eind nog lekkere yoghurt met slagroom en een kadootje voor de kinderen. Anton en Tineke hadden voor alle kinderen een foto af laten drukken van hun twee met de hele groep en een schrift en potlood kado gedaan. Iedereen helemaal blij!

Vrijdagavond hadden we een afscheidsetentje bij Restaurant Barbacoa. Ook dit was erg gezellig. Je kunt hier heerlijke steaks eten (en vooral ook heel grote steaks) voor maar 4 euro! Heerlijk ons buikje vol gegeten en lekker gekletst dus! Daarna nog even wat gedronken in een kroegje en vervolgens lekker gaan slapen. De volgende dag zijn we nog even op het vliegveld geweest om ze uit te zwaaien. Niet een heel emotioneel afscheid, want we zien elkaar natuurlijk wel weer in NL, maar wel erg leuk om nog even doeg te zeggen!

Verder hebben we vorige week nog een jongen kunnen helpen met het kopen van medicijnen. Althans we hopen dat we hem kunnen helpen, want deze jongen kreeg net voor de vakantie hier (zo’n 5 weken geleden) enkele uitvalsverschijnselen. Hij kon toen bijna niet meer schrijven. Nu ligt hij echter in bed en beweegt hij zijn hele lichaam de hele tijd ongecontroleerd. Heel naar! De neurologe waar hij is geweest zegt dat het wel weer goed zou kunnen komen, dus daar vertrouwen we maar op. De medicijnen die hij nodig had, hebben we in ieder geval gekocht, dat is voor de familie een zorg minder. Zij moeten al genoeg betalen aan onderzoeken in het ziekenhuis en dergelijke. WE hopen dat het snel weer beter met hem gaat. Zodra we nieuws hebben laten we dit natuurlijk weten. En met een medische post bij de stichting komt het natuurlijk vaker voor dat we vervelende dingen tegen komen. Afgelopen maandag kwam er een man die 14 (!!) dagen geleden al een splinter in zijn oog had gekregen. Hij was toen wel naar de dokter geweest, maar omdat hij een operatie van 400 euro niet kon betalen is hij weer naar huis gegaan. Nu had hij een lap voor zijn oog, maar kwam er allemaal vocht en bloed uitlopen…. Niet echt smakelijk en niet gezond, dus Anna is met hem naar het ziekenhuis gegaan. En waar we al bang voor waren… zijn oog moest eruit gehaald worden. Vandaag is hij geopereerd, maar helaas heeft ook deze familie bijna geen geld en dus springt Atiy weer bij. Ook wij hebben een bijdrage gedaan en hopen dat het helemaal weer mooi geneest.

Genoeg ellende! Er gebeuren hier gelukkig ook heel veel goede dingen. Morgen gaan we kinderen blij maken met foto’s van henzelf die we vorige week gemaakt hebben. Dat vinden ze ontzettend leuk, want ze hebben eigenlijk heel weinig foto’s van zichzelf. Verder zijn we ook druk bezig met de voorbereidingen van de grote uitverkoop. Alle kleding die we altijd krijgen van een van de kindertehuizen hier, gaan we verkopen. De opbrengst gaat vervolgens naar de verdere bouw van de tweede verdieping! Erg belangrijk! Verder hebben we een andere stichting bezocht gisteren die ook workshops voor kinderen aanbieden. Leuke ideeen opgedaan en wellicht weer een partner om in de toekomst mee samen te werken.,

Vergeet ik bijna te vertellen dat we ook nog bij Salomon Klein zijn geweest. Een van de grootste kindertehuizen hier in Cocha. Lieve babytjes van nog geen week oud tot kinderen van een jaar of vier worden hier opgevangen. Heftig om te zien natuurlijk! Maar wel goed dat iemand deze kinderen opvangt! En wat mooi was: toen we kwamen stond een heel enthousiast jongetje ons op te wachten. Willen jullie mijn nieuwe papa zien? Vroeg hij. Heftig natuurlijk, maar zo mooi om te zien. Een Italiaans echtpaar met een dochter van een jaar of tien hebben hem geadopteerd. Hij was helemaal blij. “Ik mag met hen mee!” Echt leuk hoor! Zo’n jongetje heeft gewoon nooit een papa en een mama gehad. Iets wat voor velen van ons zo normaal is, is voor dit jongetje het meest geweldige van de wereld! Daar werden we wel blij van!

Ook zijn we vorig weekend nog met Anna en Anton en Tineke naar een visrestaurantje geweest met uitzicht op een meer, op ongeveer anderhalf uur rijden. Het was er ontzettend mooi en de vis was er erg lekker. Ik denk dat het de eerste keer was dat we hier vis hebben gegeten. Na het eten hebben we nog wat rondgelopen in de omgeving. Omdat het er erg hoog was hingen de wolken bijna in het water, erg mooi om te zien. Ook de terugweg was een avontuur. We wilden een alternatieve route langs het meer nemen, maar soms was de weg niet te zien en was er alleen maar water. Op een gegeven moment zijn we toch maar omgekeerd omdat het ergens zo diep werd dat we niet meer wisten of als we verder zouden rijden we nog wel zouden blijven rijden… haha. Was toch een leuke ervaring!

Vanavond gaan we weer wally’en en morgen staat er weer een  nieuwe dag bij Atiy op het programma. Morgenavond gaan we met Lotte, haar ouders en haar broertje eten want zij is hier voor twee dagen even weer. Ze heeft net een maand met haar ouders rondgereisd. Voor vrijdagavond hebben we kaartjes gekregen voor een dansvoorstelling en dan is het alweer weekend! Kortom… de tijd gaat hier snel!

Liefs, Pieter en Alista

Alweer een week voorbij!

Alweer een week voorbij! Wat gaat de tijd toch snel! Deze week zijn we voornamelijk veel bij Atiy geweest. We hebben de kleding en het speelgoed verder uitgezocht en we hebben alles in de winkel geprijsd, ook zijn we bezig geweest met het bewerken van foto’s voor ansichtkaarten en een verjaardagskalender voor Atiy. Het schiet allemaal lekker op omdat de kinderen vakantie hadden  vorige week. Dat zou de laatste week van de vakantie zijn, maar de regering heeft besloten er nog een weekje bij aan te plakken. Haha. Zo gaat dat hier. De reden is omdat veel kinderen verkouden zijn! Dit kregen we afgelopen vrijdag te horen. Dat geeft ons de gelegenheid om nog wat dingen voor te bereiden voor de theateruitvoering volgende week die we met de kinderen van de huiswerkklas gaan houden. We zijn al een tijdje aan het oefenen met de kinderen om het stuk Sneeuwwitje op te voeren en hiervoor moeten nog de nodige attributen worden gemaakt/gekocht. Lekker knutselen dus: mutsjes voor de dwergen, een heus spiegelpak, een huisje voor de dwergen, maskers voor de dieren in het bos etc. Samen met Anton en Tineke (de andere twee vrijwilligers bij Atiy) maken we er dus gezellige knutseldagen van deze week.

Verder is Pieter vorige week hier naar de kapper geweest, toch ook weer een hele ervaring, maar met goed resultaat! En dat voor maar 3 euro! En dat is voor de begrippen hier erg duur om te betalen. Toen Pieter zat op de kappersstoel was hij net zo groot als de kapster staand, dat was wel erg grappig om te zien! Pieter is hier dan ook echt een reus! Haha. Afgelopen zaterdag zijn we lekker naar de sauna geweest en hebben we een massage gehad! Heerlijk!!! Je moet je echter niet een sauna voorstellen in Nederland, dat is iets te veel gevraagd, maar voor Boliviaanse begrippen is het erg luxe, en daar genieten we dan dus lekker van!

Afgelopen zondag was de wedstrijd Bolivia – Colombia. Samen met Anton en Tineke zijn we dit op groot scherm gaan kijken op een plein hier in de buurt. Totaal andere sfeer dan in Nederland met een EK. Dan kunnen wij daar toch echt veel beter een feestje omheen bouwen! Hier waren wel aardig wat mensen, maar weinig in de kleuren van Bolivia. En er waren ook, net als op alle andere zondagen, helemaal geen cafeetjes oid geopend. Alles bleef gewoon dicht! Wel apart voor ons Nederlanders om te zien, dat het hier met een soortgelijk kampioenschap als het EK zo rustig aan toe gaat!

Afgelopen maandag zijn we samen met Anna naar het platteland gegaan om twee jongeren, die in Bolivia zijn geboren, voor een aantal dagen terug te brengen naar hun familie. Toen zij 9 waren zijn ze geadopteerd door een Amerikaanse arts, omdat ze beiden gezondheidsproblemen hadden, maar ook om hen een betere toekomst te kunnen bieden. Ze zijn nu inmiddels 21 en 16 jaar oud. Ieder jaar gaan ze terug naar hun ouders hier op de campo (platteland). Dat was weer een hele onderneming en erg indrukwekkend. Na 2,5 uur gereden te hebben, hebben we de auto geparkeerd. Gelijk kwamen er kinderen aan die natuurlijk hoopten dat we wat te eten bij ons zouden hebben. Altijd weer naar om dat zo te zien. Dit waren vijf kinderen. Vader niet in beeld, moeder in de stad en een van de meisjes moet dan maar zorgen voor haar broertjes en zusjes. Bah! Maar goed, ze konden op onze auto passen en daar hebben we ze daarna natuurlijk voor beloond. Om bij het dorp te komen moesten we echter nog een stevige wandeling maken van 45 minuten. Best heftig op 4000 meter hoogte, want daar raak je aardig buiten adem van. Was wel de moeite waard, want het dorpje lag heel mooi aan een rivier. Allemaal lama’s, schapen en koeien onderweg van een aantal mensen uit het dorp (zie foto’s). Het dorp zelf bestond uit zelfgebouwde huisjes van modder en koeienpoep. Best indrukwekkend om dat zo te zien. Uiteindelijk kwamen we bij het huisje van de jongeren aan, maar helaas was er niemand om ze op te wachten. Dat vind ik dan weer zo raar, maar goed, in Bolivia zijn ze daar denk ik niet zo strikt in. Helaas hebben we de familie niet meer gezien, want ook een uur later waren ze er nog niet. Waarschijnlijk aan het werk in de bergen. We hebben dus afscheid genomen en daarna zijn we weer terug gegaan naar Cochabamba.

De rest van de week zijn we bij Atiy aan het werk geweest. Omdat we volgende week de theatervoorstelling ‘Blancanieves’ (oftewel: sneeuwwitje) gaan doen met de kinderen hebben we van alles in elkaar geknutseld: een spiegelpak voor degene die de spiegel is, mutsen voor de zeven dwergen, bomen en een huis voor de dwergen. Echt super leuk! Kijken wat het volgende week gaat worden!

Donderdag zijn we nog naar de Cancha geweest, met Anna en Anton en Tineke. Dit is de grootste markt van Zuid-Amerika, dus het is even zoeken als je iets nodig hebt. Uiteindelijk hebben wij grote zakken met rijst, suiker en pasta gekocht om straks rond de kerst aan de echt arme gezinnen uit te kunnen delen. We gaan ook nog melkpoeder kopen voor de kinderen van de huiswerkklas. Met een grote zak kunnen zij een jaar doen, dus dat lijkt ons wel leuk!

O ja, wat ook nog leuk is om te vertellen, is dat de twee leraressen van de huiswerkklas ook zijn begonnen om moeders les te geven in lezen en schrijven. De moeders krijgen dan 3 keer per week les na de huiswerkklas van hun kinderen. Ook komt dan de verpleegster van onze medische post iedere week een kwartiertje langs om over een bepaald onderwerp iets meer te vertellen! Erg interessant. Als beloning dat de moeders dit doen, hebben we ze gisteren een zak gegeven met wat olie, vis, rijst, suiker en pasta gegeven en een deken. Ook heeft Anna nog eens benadrukt hoe belangrijk het volgen van de lessen is voor de toekomst van hun kinderen. Erg leuk en nuttig volgens ons!!!

Vandaag (zaterdag) staat er een barbecue op het programma! We gaan met een groepje van tien mensen barbecueën op ons dakterras! Heel veel zin in! Nu dus even boodschappen doen en dan gaan we om 16.00 uur beginnen!

Liefs, Pieter en Alista

Terug van vakantie en weer aan het werk!

We zijn weer terug uit Argentinie! Zondag zijn we aangekomen na drie dagen te hebben gewacht/gereisd…. Afgelopen donderdag zijn we begonnen met de terugreis. Eerst 18 uur in de bus van Iguazu naar Buenos Aires. Vrijdag om 11.00 uur kwamen we aan in Buenos Aires. Wij op weg naar het vliegveld omdat ons vliegtuig om 16.00 uur zou vertrekken richting Cochabamba. Helaas, vlak voordat onze vlucht ging werd besloten het vliegveld te sluiten wegens het veranderen van de richting van de wind. Dit zorgde ervoor dat de aswolk van de uitgebarsten vulkaan in Chili onze kant op kwam! Beetje crux dat dit voor Pieter de tweede keer is dat ie vastzat in Buenos Aires. De stad in gegaan en een cafe opgezocht met wifi. Hier hebben we een hotel geboekt via booking.com en zijn ook gelijk maar die kant op gegaan. ’s Avonds de openingswedstrijd van Copa America gezien: Argentinie – Bolivia. Dat was dus wel leuk om mee te maken, al was het een beetje een suffe wedstrijd! Haha. Lekker Heineken biertje van de tap gedronken en daarna lekker gaan slapen!

Zaterdagochtend! Nieuwe ronde, nieuwe kansen. ’s Ochtends belden we naar onze vliegtuigmaatschappij en jawel onze vlucht zou vandaag vertrekken. Om 12.00 uur moesten we ons op het vliegveld komen melden. Daar aangekomen stond er al een rij met mensen, maar het viel nog mee. Ik denk dat we ongeveer tiende in de rij waren. Even later ontdekten we dat we naar een andere balie moesten. Wij daarheen en gelukkig stonden we weer aardig vooraan in de rij….. die steeds langer, langer en langer werd. Twee vluchten zouden beiden om 16.00 uur gaan. Wij wachten, wachten en wachten… eindelijk kwam er personeel, maar toen bleek het systeem niet te werken! Om 13.30 uur werd geroepen dat we toch weer terug moesten naar de andere balie. Al die mensen rennen en rennen en vervolgens stonden dus de mensen die het laatste waren gekomen vooraan en wij bijna achteraan. Het was een chaos!!!! Uiteindelijk konden we rond 15.00 uur inchecken. Beloofd werd dat we ook een aansluitende vlucht vanuit Santa Cruz naar Cochabamba zouden hebben. Fijn! We zouden vandaag dus nog thuis komen. Ook fijn aangezien we geen schone kleding meer hadden en ze niet meer zo lekker roken….

Uiteindelijk zaten we om 18.00 uur in het vliegtuig…. Maar opstijgen ho maar! Om 19.20 kwamen er vier mensen binnen lopen… daar hebben we dus de hele tijd opgewacht! Gezegd werd dat de vlucht vanuit Santa Cruz op ons zou wachten omdat die van dezelfde maatschappij was. Uiteindelijk om 21.40 uur aangekomen in Santa Cruz en ons vliegtuig was natuurlijk al weg! Aaaah!!! Heel veel boze mensen bij elkaar, want ongeveer iedereen had zijn/haar aansluitende vlucht gemist! Wij hadden op de een of andere manier heel veel geluk. We begrijpen er nog niets van, maar wij waren twee van de vier gelukkigen voor wie een hotel en transport en naar toe werd geregeld! Waarom wij en de anderen niet is ons nog steeds een raadsel, maar het was 0.00 uur, we waren moe en we zijn dus maar gegaan! Een hele belevenis! Niet precies wat je van een hotel in Nederland verwacht, haha. Maar goed, ogen dicht en gewoon dat bed induiken. Het was koud en het stormde verschrikkelijk buiten!!! Herrie en kou, haha! Maar goed, we hadden een bed en we hebben het niet zelf hoeven betalen.

De volgende ochtend werden we weer opgehaald door de taxi. Gelukkig konden we nu ook echt vertrekken. Met slechts een vertraging van een half uurtje! Zondagmiddag rond 12.30 uur dus ongeveer weer ‘thuis’ aangekomen! Boodschappen gedaan en daarna nog vergadering met bestuur van de Casa gehad! Iedereen was erg enthousiast over de mogelijke samenwerking met Atiy, dus dit gaan we verder onderzoeken! De tweede verdieping die op dit moment wordt gebouwd op ons kantoor en de medische post, kunnen we waarschijnlijk gaan gebruiken voor onze workshops. Dat is dus echt geweldig nieuws. Verder gaan we natuurlijk ook nog kijken naar de rest van het zuiden van Cochabamba, wat erg groot is. Maar vanuit Buena Vista, de wijk waarin we werken, zouden we een goede start met de stichting kunnen maken. En misschien wel het belangrijkste, de mensen kunnen hier onze hulp goed gebruiken. Atiy wilde al graag wat met theater gaan doen, omdat het een geweldige manier is om bepaalde onderwerpen bespreekbaar te maken (sexuele voorlichting, omgaan met geld, nemen van verantwoordelijkheid, investeren in je toekomst, mishandeling etc.). Het zou dus erg geweldig zijn als wij dat deel op kunnen pakken en ook andere workshops aan kunnen bieden. Er is nu nog niets in die richting voor de kinderen die naar de Atiy school komen, maar daarnaast is er ook nog niets voor de kinderen die zijn gestopt met school. We houden jullie dus op de hoogte van al deze ontwikkelingen, maar het ziet er echt goed uit! Bijna alsof het zo moet zijn dat we hier vrijwilligerswerk zijn gaan doen en Anna hebben ontmoet!

Gisteren weer begonnen met werken bij Atiy. Toch leuk om er weer te zijn. Het dak op de tweede verdieping zat er al bijna op! Gaaf om te zien hoe hard de bouwvakkers aan het werk zijn! Het was verder lekker rustig, omdat de kinderen vakantie hebben. Dat gaf ons de gelegenheid kleding en speelgoed uit te zoeken wat we van een weeshuis hebben gekregen. Anna heeft daar jaren lang gewerkt en zij krijgen zo ontzettend veel kleding aangeboden, dat was overbodig is, of wat zij niet meer gebruiken naar Atiy gaat. We hebben een groot deel van de kleding uitgezocht, echt ontzettend veel!!!! We sorteren het vervolgens op wat naar het platteland kan en wat we in ons winkeltje kunnen verkopen. We hebben een winkeltje met kleding en speelgoed in ons kantoor. Hier kunnen de mensen uit de wijk heel goedkoop kleding kopen. Van de opbrengst van de verkoop doen we weer leuke dingen voor en met de kinderen. Zo zijn de andere vrijwilligers voordat wij kwamen met alle kinderen van de huiswerkklas naar het circus geweest en soms betalen we hiervan lekkere yoghurt met slagroom voor de kinderen. Dan zijn ze zo blij!!

We vermaken ons dus nog steeds goed bij Atiy. De komende week gaan we verder met het uitzoeken van de kleding. Ook gaan we bezig met het maken van ansichtkaarten en een verjaardagskalender voor Atiy om te verkopen in Nederland. Anna gaat in augustus naar Nederland en gaat daar ook op markten staan om geld op te halen voor de stichting zodat we de tweede verdieping af kunnen gaan bouwen en in kunnen gaan richten! Erg belangrijk, nu ook voor de Casa, omdat we dus gebruik kunnen gaan maken van deze ruimtes! Ook willen we nog het een en ander gaan verven en willen we foto’s van de kinderen gaan maken om aan hen te kunnen geven. De kinderen hebben hier namelijk helemaal geen foto’s van zichzelf en vinden het zo interessant. Ook hebben we het idee om hier een rommelmarkt te gaan organiseren om geld op te halen voor het bouwen van de bovenverdieping. Ook hopen we psychologische hulp te kunnen gaan regelen voor sommige kinderen die dit echt nodig hebben. Hier zijn de leraressen van de huiswerkklas ook druk mee bezig. Belangrijk!

Vandaag zijn we thuis om wat dingen te regelen. Deze blog schrijven, onze cv’s updaten en meer van dat soort dingen die even moeten gebeuren, maar er steeds bij in schieten.

Vergeet ik bijna te vertellen hoe gaaf de Iguazu watervallen waren!!!! Ondanks het slechte weer was het gaaf! We zijn zelfs met een boot bijna in de watervallen gevaren. We waren kletsnat, maar het was gaaf om zo midden in dat natuurgeweld te zitten!!! Wow!! Zie ook de foto’s die we hebben toegevoegd van dit gave avontuur.

Liefs, Pieter en Alista

 

Buenos Aires!

Wow! Wat een stad! Groot, indrukwekkend en vooral totaal anders dan Bolivia! Ineens vallen we niet meer zo enorm op in het straatbeeld en kunnen we even heerlijk genieten van allerlei dingen die we in Bolivia niet hebben. Luxe dus. Om jullie een idee te geven: lekkere warme douches, een bad, heerlijke steaks, een heerlijk groot bed, lekkere chocolade, lekkere wijn, geweldige uitzichten, mooie gebouwen, musea, goede restaurants, barretjes, tango etc. Kortom we zijn aan het genieten.

Gisteren hebben we de hele dag geslenterd en veel bekeken. We zijn op Plaza de Mayo geweest dat natuurlijk onder andere ontzettend bekend is door het balkon van het roze huis waar Eva Perron (Evita) op heeft gestaan. Maar ook van Las Madres de Plaza de Mayo. Indrukwekkend! Wat een geschiedenis heeft zich op deze plek afgespeeld. Dat is bijna niet voor te stellen als je daar staat, maar toch kun je er niet omheen. Iedere dag nog staan er mensen met spandoeken om iedereen te herinneren aan de geschiedenis. De verdwenen mensen, de wandaden van de regering en het leger…Zoals ik al zei: indrukwekkend.

Verder zijn we gisteren met een metro uit 1913 (heel leuk, allemaal houten bankjes en deuren die je nog met de hand open moet doen) naar een super leuke Frans aandoende lunchroom geweest. Hier kregen we een enorme schaal met allerlei heerlijks voorgeschoteld! We kregen nauwelijks de helft van de schaal op, maar het is hier heel normaal om als je je eten niet op kunt, het mee te nemen. Dit hebben we dus gedaan en later hebben we het aan een arm gezin op straat gegeven dat om eten vroeg. Heel fijn! Zo hoeft al dat heerlijks niet weggegooid te worden!

Vandaag zijn we naar de wijk Palermo geweest. Veel kleine winkeltjes met van alles en nog wat. Wel leuk, maar niet heel leuk! Haha. We hebben wel in een sfeervol tentje koffie gedronken en de beste cheesecake ooit gegeten (op die van mijzelf na natuurlijk)! Vervolgens nog wat rondgelopen, maar toen maar besloten om deze wijk te verlaten. We zijn toen naar het Museum over Eva Perron (Evita) gegaan. Geweldig! Erg leuk om (nog) meer te weten te komen over de rijke geschiedenis van haar en Argentinië. Na even wat geluncht te hebben zijn we vervolgens weer richting hotel gegaan. Op de weg naar het hotel in een supermarktje eerst nog rooibos thee gevonden!!!! (word ik heel blij van en ga ik heel zuinig mee doen, want was toch duur!)

Straks gaan we weer een heerlijke steak eten 🙂 en misschien nog tango kijken in een barretje in de buurt. Morgen gaan we heerlijk slenteren over de ontzettend grote antiekmarkt die hier elke zondag wordt gehouden. Ook schijnt het dat er dan veel tango muzikanten op straat hun muziek ten gehore brengen! Kortom, ook morgen zullen we ons hier vast wel gaan vermaken!

We blijven nog in Buenos Aires tot maandagmiddag en zullen dan met de bus vertrekken richting Iguazu. In Iguazu op de grens met Paraguay en Brazilie, bevinden zich enorm grote watervallen van 2,5 km breed. Het is een reis van ongeveer 18 uur, maar we hopen dat het de moeite waard is. (Aan de foto’s op internet te zien, zal dat wel geen probleem zijn!)Hier verblijven we twee nachten in een hotel midden in de jungle! Heerlijk! Vervolgens reizen we donderdag weer terug naar Buenos Aires. We komen dan vrijdag aan en vliegen dan weer terug naar Cochabamba. Maar eerst dus nog even heerlijk genieten hier!

Liefs, Alista (en Pieter) 

 

Update uit Cochabamba

We zijn inmiddels twee weken verder na ons laatste verhaal. Sinds we begonnen zijn met het vrijwilligerswerk is er veel minder tijd om ons verhaal op papier te zetten. Toch is het wel heel gaaf om iedere keer te zien wat we allemaal meemaken hier. Vandaag hebben we onze vlucht geboekt naar Buenos Aires!! Vanaf volgende week vrijdag is het hier vakantie voor de kinderen op school en ook wij hebben besloten dat we er tussenuit gaan. Aangezien Pieter altijd nog een keer weer terug wilde naar Buenos Aires en Alista dit een supergave stad lijkt hebben we besloten om een week die kant op te gaan. Heerlijk even bijkomen van alle indrukken van de eerste 6 weken en natuurlijk nieuwe gave dingen zien. Volgende week donderdag vertrekken we en een week later gaan we weer terug. Naast de stad Buenos Aires gaan we ook nog de watervallen van Iquazu bezoeken. Dit schijnen de gaafste watervallen te zijn die er zijn op de wereld.

Op het project blijft genoeg te doen. Op dit moment wordt er heel hard gebouwd aan een tweede verdieping op het gebouw van de stichting. Binnen twee weken is al het metselwerk gedaan en kan er begonnen worden met het dak. Wel grappig om te zien dat dit heel anders gaat dan in Nederland. Er is wel een tekening, maar de aannemer gebruikt deze bijna niet. Het is dus dan ook echt noodzaak dat er goed gekeken wordt iedere dag of alles nog steeds zo gaat als vantevoren bedacht. De eerste fase van de bouw is inmiddels gefinancierd (de ruwbouw), nu moet er echter hard geld geworven worden om de tweede fase te kunnen afbouwen. De tweede fase heeft vooral te maken met het binnenwerk, de kozijnen, deuren en electriciteit. Deze fase kost in totaal $12.000. Vervolgens moet alles nog ingericht worden. Dit gaat waarschijnlijk rond de $6.000 kosten. Kortom er is nog genoeg werk te doen om alles klaar te krijgen.

Naast de bouw zijn we bij het project hard bezig om iets van de grond te krijgen voor de scholieren rondom sexuele voorlichting. Er zijn veels te veel jonge meisjes die op hun 14/ 15 e zwanger worden en vervolgens zonder opleiding op straat belanden. Ook is er hier nog steeds een groot taboe op voorbehoedsmiddelen. Een bijkomend probleem is dat mannen/ jongens hier totaal geen verantwoordelijkheid nemen als ze een meisje ‘zwanger hebben gemaakt’. Deze jongens lopen gewoon weg en laten het meisje met ‘het kind zitten’. We hebben inmiddels met een organisatie gesproken die voorlichting geven aan scholieren en jongeren over SOA’s, HIV en zwangerschappen. We gaan met hen kijken of deze voorlichting ook aan de jongeren van ‘ons’ project gegeven kunnen worden

Voor Casa de la Alegría zijn we hard bezig om met diverse mensen en organisatie te spreken over mogelijkheden voor samenwerking en informatie. Dit gaat heel goed en beginnen een goed beeld te krijgen van de situatie in Bolivia en Cochabamba en welke problemen er zijn. Ook hebben we een aantal goede gesprekken gehad over samenwerking met andere organisaties, echt supergoed!! We hebben er dan ook alle vertrouwen in dat we ons onderzoek goed kunnen afronden en dat als we weg gaan dat er voldoende mogelijkheden zijn voor de pilotfase van de stichting.

Volgens planning zouden we tot 8 november in Cochabamba blijven, alleen ondervinden buitenlanders in Bolivia steeds meer hinder om hun visum te verlengen. We hebben mensen hier gesproken die inmiddels meer dan 3 maanden verder zijn om hun visum te verlengen. Dit brengt heel veel kosten met zich mee en nog veel meer tijd! Wij hebben besloten dat we dat proces niet in willen gaan en hebben ervoor gekozen om iets eerder naar huis te gaan dan eerst de planning was. Uiteindelijk hebben we ons ticket omgezet naar 6 september en als alles volgens planning verloopt zijn wij 7 september weer in Nederland. Hierdoor zijn we wel iets langer dan 3 maanden (wat ons visum nu is) in Bolivia, dus bij vertrek moeten we wel waarschijnlijk een boete betalen voor de dagen die we langer dan 3 maanden in Bolivia zijn geweest. Naja, dat bedrag valt gelukkig voor ons nog mee, alleen hoe langer je blijft hoe hoger het bedrag wordt. En daar komt bij dat je dan natuurlijk ook tax en dergelijk moet gaan betalen.

Bij deze weer even onze update! Love you all!

Pieter & Alista

PS wanneer je iets wilt sturen naar ons, vermeldt dan wel iig ook ons telefoonnummer op de envelop/ pakje: 77933646 dan kan het postkantoor ons bellen als het niet goed op ons adres aankomt… (het blijft wel bolivia natuurlijk, haha!)

PPS Daarnaast moet alles niet zwaarder zijn dan 2 kilo, anders moeten wij heel veel invoerrechten betalen. Dat gaat hier niet om het product wat je invoert, maar om het aantal kilo’s.

PPPS Tips voor mensen die iets willen sturen maar niet weten wat: Stroopwafels, drop, filet americain (haha)…

Deze slideshow vereist JavaScript.